مقایسه اثر کشش عضله پس ازتزریق لیدکائین باکشش عضله پس از اسپری اتیل کلرید در درمان بیماران مبتلا به نقاط ماشه ای : کار آزمایی بالینی تصادفی یک سور

  سابقه وهدف: نقاط ماشه ای یکی از علل شایع درد در کلینیک بوده و یک علت بسیار شایع درد های عضلانی - اسکلتی محسوب می شوند با توجه به تئوری جدید که اسپاسم دوکهای عضلانی را عامل اصلی در بروز نقاط ماشه ای می داند، کشش عضلانی جزء درمانهای اساسی این بیماری قرار می گیرد. این مطالعه روش کشش عضله بلا فاصله پس از تزریق لیدوکائین را با روش کشش پس از استفاده از اسپری اتیل کلرید را در درمان نقاط ماشه ای مورد مقایسه قرار می دهد.   مواد وروشها: بیماران مبتلا به نقاط ماشه ای در ناحیه گلوتئال به دو گروه تقسیم می شدند.در گروه الف به کل عضله مبتلا در جهت فیبرهای عضلانی در مسیر انتشار درد اسپری زده می شدو همز مان عضله به صورت غیر فعال برای حدود 30 ثانیه به آهستگی کشیده می شد ودرگروه ب بلافاصله پس از تزریق عضله مبتلا 3 مرتبه وهر بار 20 ثانیه در جهت محدوده حرکتی تحت کشش قرار می گرفت . ابزارهای اندازگیری در ارزیابی ها شامل 10-0 شدت درد عددی، مقیاس آنالوگ دیداری ومعیار فهرست خلاصه شده درد بودند.   یافته ها: در مقایسه بین دو گروه براساس VAS و NRS کاهش قابل ملاحظه درد در گروه ب نسبت به گروه الف در ماه اول و ماه دوم پس از درمان وجود داشت و با توجه به معیار BPI (با توجه به همه شاخص ها بجز راه رفتن و فعالیت های روزانه ) نیز این تفاوت از لحاظ وضعیت عملکردی بیماران نیز در ماه اول پس از درمان مشهود بود.